Mensen met een uitgesproken talent of passie en mensen die heel goed weten wat ze willen, heb ik altijd enorm benijd. Die duidelijkheid leek me heerlijk. En keuzes maken schijnbaar zo gemakkelijk. Als generalist kon ik van alles een beetje. Echt kiezen voelde voor mij als deuren dicht doen, benauwend. Terwijl ik eigenlijk niet wist waar ik het over had, want écht keuzes maken deed ik tenslotte niet. Ik hield altijd alle deuren een beetje open.

Een belangrijke keuze die ik 12 jaar wél heb gemaakt, was de keuze om zzp’er te worden. Maar ook als zzp’er koos ik vaak niet bewust. Ik liet me vooral leiden door de opdrachten – waar ik overigens heel dankbaar voor ben – die op mijn pad kwamen.

Wat wil ik nou eigenlijk?!
Een paar jaar geleden begon ik mezelf begon af te vragen of ik nog wel de dingen deed waar ik echt blij van werd. Ik merkte dat ik was toe aan een volgende stap. Maar wat?! Het werd een flinke zoektocht. Vooral omdat ik onvoldoende in verbinding stond met wat IK echt wilde. En de vraag: ‘Wat wil ik nou eigenlijk’ leidde bij mij tot steeds meer onrust en frustratie.

Tot het moment dat ik leerde om de vraag ‘Wat wil ik’ om te buigen naar: ‘Waar hou ik van’. Het woord ‘willen’ stond te ver van me af en richt zich teveel naar buiten. Waar hou ik van – hoe soft het misschien ook kan klinken – komt vanuit je kern. Dat is een vraag die iedereen kan beantwoorden. Want: je houdt van koffie of je houdt er niet van. Je houdt van schrijven of organiseren of je houdt er niet van. Zo simpel kan het zijn.

Een kwestie van 5 minuten per dag jezelf dezelfde vraag stellen
Door mezelf gedurende 4 weken lang elke dag 5 minuten die zelfde vraag te stellen en de antwoorden op te schrijven, ontstond bij mij een rode draad. Het soort mensen dat ik graag om me heen heb. De dingen die ik leuk vind om te doen, waar ik van geniet, waar ik van ga stralen, waar ik energie van krijg, waar ik van in beweging kom en waar ik goed in ben. Het soort werk dat ik graag wil doen, en voor wie ik dat het liefst zou willen doen. Echt vanuit mezelf, niet vanuit wat een een ander vindt dat bij me past of van iets dat ‘toevallig’ op mijn pad kwam.

Het moment dat alles op z’n plek valt
En toen opeens wist ik ‘het’ en viel alles op z’n plek. Was het echt zo gemakkelijk? Het antwoord lag al die tijd voor me en ik had er overheen gekeken. En op dat moment loste ook mijn keuzestress op. Want het voelde goed. En het lukte me om te focussen. Een vaardigheid die niet eerder in mijn woordenboek stond. Ik ben dankbaar voor de schijnbaar eenvoudige woorden ‘waar hou ik van’ die de basis hebben gevormd van mijn volgende stap.

Doe jij als nog steeds waar je blij van wordt? Of ben je toe aan een nieuwe stap en wil je daarover van gedachten wisselen? Stuur me dan een e-mail voor een gratis stap-verder-sessie van 20 minuten. Ik help je graag een stap verder!